Posiłki dla starszych dzieci – jak je zachęcić do jedzenia?

CZEGO NIE NALEŻY ROBIĆ:
 

• Jeśli Twoje dziecko nagle przestanie jeść konkretną rzecz, nie ma powodu do paniki; zwykle takie zmiany są jedynie tymczasowe
• Nie nalegaj, aby Twoje dziecko zjadło wszystko z talerza — dzieciom należy pozwalać, aby w jedzeniu kierowały się swoim apetytem
• Poznasz, że Twoje dziecko ma już dość, gdy samo Cię o tym poinformuje, odmawiając dalszego jedzenia lub odpychając łyżkę, miseczkę lub talerz z jedzeniem
• Twoje maleństwo może trzymać jedzenie w buzi i odmawiać jego połknięcia bądź wielokrotnie wypluwać jedzenie; jeśli dziecko płacze, krzyczy, zakrywa usta lub ma odruchy wymiotne, gdy próbujesz je nakarmić, możesz mieć pewność, że nadszedł czas na zakończenie posiłku
• Nie mów o grymaszeniu — Twoje dziecko to zrozumie i podczas kolejnych posiłków będzie odczuwać napięcie
• Nigdy nie zabieraj posiłku, którego zjedzenia dziecko odmówiło, i nie przynoś na jego miejsce zupełnie nowego dania; na dłuższą metę lepiej jest proponować dziecku posiłki spożywane przez całą rodzinę i akceptować fakt, że niektóre dania będą lubiane bardziej, a inne mniej
• Nie proponuj dziecku słodkiego dania jako nagrody — sprawisz tym, że słodkie danie będzie sprawiało wrażenie atrakcyjniejszego
• Unikaj podawania dziecku na godzinę przed posiłkiem dużych ilości mleka, nektarów lub soków owocowych; zamiast nich daj dziecku wody
• Nie podawaj dziecku tuż przed posiłkiem przekąsek — spowodują one, że głód dziecka osłabnie, przez co nie będzie ono miało ochoty na zjedzenie posiłku głównego.
• Oprzyj się pokusie, aby dać dziecku przekąskę zbyt szybko po niezjedzonym posiłku; najlepiej utrwalać stały plan posiłków i poczekać z przekąską do wyznaczonego na nią czasu lub do pory posiłku
• Nie zakładaj, że jeśli dziecko raz odmówiło zjedzenia konkretnego dania, nie zje go już więcej — smak zmienia się z czasem, a dzieciom często trzeba podawać nowe danie nawet 10 razy, zanim dziecko przekona się do jego spróbowania
• Nie czuj się winna, jeśli jeden posiłek okaże się katastrofą — zostaw to za sobą i nastaw się pozytywnie przed kolejnym posiłkiem (rodzice uczą się także, popełniając błędy)
• Jeśli Twoje dziecko nie je chętnie poza domem, nie martw się — nowe otoczenie może bardzo rozpraszać dziecko i odciągać jego uwagę od jedzenia

Wzorce jedzenia u rocznych i dwuletnich dzieci

W ciągu drugiego roku życia dzieci stają się znacznie bardziej wybredne, jeśli chodzi o jedzenie, z racji swej większej asertywności. Twoje dziecko może:

• jeść mniej, niż się tego od niego oczekuje,
• odmawiać próbowania nowych potraw,
• odmawiać jedzenia konkretnych dań, w tym także takich, które wcześniej jadło chętnie.

Neofobia
 

To normalna faza rozwojowa występująca o starszych dzieci. Określa się ją jako neofobiczną reakcję na żywność — neofobia to inaczej strach przed tym, co nowe.
 

Ten etap następuje krótko po tym, gdy dziecko zaczyna chodzić, porusza się pewniej i może dojść dalej, badając swoje otoczenie. Niechęć względem nowych potraw stanowi prawdopodobnie mechanizm przetrwania, który ma zapobiegać sytuacji, kiedy to dziecko naraża się na niebezpieczeństwo, jedząc wszystko, co wpadnie mu w ręce. Gdyby dziecko miało posmakować każdej ciekawie wyglądającej jagody rosnącej na krzaku, prawdopodobnie by się zatruło.
 

Po rozpoczęciu się etapu zachowań neofobicznych Twoje dziecko może odmawiać nawet niewielkich ilości nowego jedzenia, które nie jest mu znane. Starszym dzieciom nauczenie się i polubienie nowych smaków zajmuje znacznie więcej czasu niż niemowlętom:

• Zdarza się, że dziecko musi kilka razy zobaczyć inne osoby jedzące nieznane mu dotąd potrawy, zanim znajdzie w sobie odwagę do ich spróbowania
• Polubienie konkretnego składnika może teraz zabrać dziecku więcej czasu, staraj się więc nieco wzbogacać smak za każdym razem, gdy uwzględniasz go w posiłku

Dlaczego Twoje dziecko może odmawiać zjedzenia konkretnej potrawy