Choroba Hashimoto u dzieci, podobnie jak u pacjentów dorosłych, jest jedną z najczęstszych przyczyn niedoczynności tarczycy. Według piśmiennictwa ta jednostka chorobowa może dotyczyć 1,3% dzieci.
Cechy ultrasonograficzne choroby Hashimoto:
- Echogeniczność miąższu tarczycy jest obniżona i niejednorodna. Początkowo zmiany w echogeniczności miąższu są najlepiej widoczne na obwodzie obu płatów. Obniżona echogeniczność jest wynikiem nacieków limfocytarnych i wzmożonego unaczynienia tarczycy.
- W tarczycy pacjentów z chorobą Hashimoto mogą być widoczne hiperechogeniczne pasma tworzące podścielisko miąższu tarczycy. Obraz ten nie wynika z włóknienia miąższu tarczycy, a jedynie z obniżenia podstawowej echogeniczności miąższu, dzięki czemu widoczne staje się podścielisko łącznotkankowe.
- Cieśń tarczycy pacjentów z chorobą Hashimoto jest pogrubiała > 4 mm, a objętość tarczycy z czasem trwania choroby stopniowo maleje.
- U pacjentów z chorobą Hashimoto charakterystyczna jest obecność węzłów chłonnych przedtchawiczych, widocznych poniżej biegunów dolnych tarczycy i przy jej cieśni. Węzły te zdecydowanie rzadziej obserwuje się u pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa.
- Unaczynienie miąższu tarczycy widoczne w opcjach dopplerowskich jest wyraźnie wzmożone. Nasilenie przepływu miąższowego jest charakterystyczne w pierwszych latach trwania choroby Hashimoto. U osób dorosłych, z długo trwającym procesem chorobowym, przepływ miąższowy słabnie.
Zaleca się, aby dzieci i młodzież z chorobą Hashimoto mieli okresowo wykonywane kontrolne badanie usg (nie rzadziej niż raz w roku), ze względu na wyższe ryzyko pojawiania się guzków tarczycy. Każda nowa zmiana ogniskowa tarczycy u pacjentów z chorobą Hashimoto powinna być oceniona w BAC.