Wizyta po porodzie i połogu u fizjoterapeuty. Jak przebiega, kiedy się udać i dlaczego każdy powinien z niej skorzystać?

Fizjoterapeuta uroginekologiczny – kim jest i czym się zajmuje?

Fizjoterapeuta uroginekologiczny, to specjalista, który po ukończeniu 5-letnich studiów z zakresu fizjoterapii, odbywa wiele szkoleń specjalistycznych w zakresie terapii w ginekologii, urologii, proktologii. Ta specjalizacja skupia się na leczeniu dysfunkcji związanych z rejonem miednicy. Dolegliwości, które można wyleczyć także dzięki terapii uroginekologicznej dotyczą układu moczowego, rozrodczego, jak i pokarmowego, zarówno u kobiet, jak i mężczyzn.

Badanie fizjoterapeutyczne a badanie ginekologiczne

Badanie fizjoterapeuty uroginekologicznego różni się od badania lekarskiego, gdyż fizjoterapeuta zajmuję się zaburzeniami funkcjonalnymi i głównie określa kondycję aparatu mięśniowo-  powięziowego w rejonie dna miednicy. Ocena odbywa się według określonych standardów. A samo badanie odbywa się w intymnej i bezpiecznej atmosferze. Testowanie manualne warto poszerzyć o badanie aparaturowe sEMG lub USG.

Relaksyna - hormon oddziaływujący na ciało kobiety w ciąży i po porodzie ułatwiający fizjoterapię

Na ciało kobiety w okresie połogu oddziałują relaksyny. Są to hormony, które przyczyniają się do rozluźnienia tkanek miękkich, szczególnie w rejonie miednicy, przygotowując ciało do porodu. Dzięki ich wpływowi ciało nadal pozostaje podatne na zmiany. Dlatego warto wdrożyć już na tym etapie odpowiednią terapię, delikatne ćwiczenia, a także edukację w zakresie prawidłowej ergonomii w czasie codziennych czynności. Opieka nad maluchem jest bardzo wymagająca, a niewłaściwe zachowania mogą utrudniać regenerację połogową. Zatem warto taką wizytę odbyć jeszcze przed zakończeniem połogu, najlepiej między 4 a 6 tygodniem. Oczywiście należy uwzględnić swoje samopoczucie i możliwości wyjścia, ale nie powinno się zwlekać z wizytą u fizjoterapeuty.

Terapia uroginekologiczna w połogu

Kobiety w okresie okołoporodowym narażone są na występowanie takich dolegliwości jak, rozstęp mięśni prostych brzucha, nietrzymanie moczu, stolca, czy gazów, a także zaburzenia statyki narządów rodnych. Dzięki wczesnej diagnostyce i podjęciu terapii uroginekologicznej i działań prewencyjnych w postaci zmiany nawyków, korekcji postawy, czy wzorca oddechowego, doborze odpowiednich ćwiczeń, istnieje duża szansa, by skutecznie je wyleczyć. W przypadku pojawienia którejkolwiek dysfunkcji terapia uroginekologiczna powinna być dobrana indywidualnie na podstawie wcześniej odbytego badania. Podjęcie działań we wczesnym okresie poporodowym przyśpiesza powrót do formy i umożliwia szybsze podjęcie wcześniejszych aktywności fizycznych.

Menopauza po ciąży i porodzie

Nie każda kobieta po porodzie cierpi na wspomniane wyżej dolegliwości. Nie oznacza to jednak, że nie doszło do uszkodzeń w obrębie więzadeł czy mięśni dna miednicy, które ujawnią się później. W okresie ciąży, ale przede wszystkim w samym porodzie, dochodzi do osłabienia struktur brzucha i dna miednicy. Dlatego należy wdrożyć odpowiednie działania, by wzmocnić przeciążone tkanki. Obciążenia mogą narastać wraz z kolejnymi ciążami, zbyt intensywnymi treningami, a nadal nie muszą dawać widocznych objawów w postaci dolegliwości uroginekologicznych. Natomiast w okresie menopauzy, kiedy poziom estrogenów drastycznie spada, to dopiero wcześniejsze zaniedbania mogą dać o sobie znać. Brak tych hormonów odbija się na strukturze tkanek łącznych, takich jak więzadła, czy powięzi w obrębie miednicy. Stają się one mniej elastyczne, bardziej kruche, a więc i bardziej podatne na obciążenia. Dlatego wtedy dopiero mogą pojawić się pierwsze objawy nietrzymania moczu, czy obniżenia narządu rodnego. Nie wynikają one z przebiegu samej menopauzy, a raczej zniknięciu ostatniego czynnika w postaci estrogenów, które utrzymywały tkanki w lepszej kondycji. Warto o tym pamiętać, kiedy łatwiej zapobiegać, niż potem leczyć.

Autor: Monika Grzegorzewicz - fizjoterapeutka uroginekologiczna