Krótsza hospitalizacja:
korzyści z minimalnie inwazyjnych zabiegów i integracji danych
 

W Instytucie wielodyscyplinarne zespoły współpracują przy przeprowadzaniu zabiegów przezcewnikowej wymiany zastawki aortalnej (TAVR).¹ To opcja dla pacjentów nie kwalifikujących się do operacji, zalecana w wytycznych amerykańskich i europejskich towarzystw kardiologicznych.² W ramach zabiegu TAVR stosowany jest mało inwazyjny dostęp, najczęściej od tętnicy udowej, nie ma konieczności otwierania klatki piersiowej. Zabieg jest dzięki temu znacznie mniej obciążający, co ma szczególne znaczenie dla pacjentów starszych i z licznymi chorobami towarzyszącymi. Dzięki temu pacjenci, którzy kilka lat temu byli pozbawieni możliwości leczenia, zyskują nową szansę na wyzdrowienie.

„Za sprawą minimalnie inwazyjnych terapii wspomaganych nowoczesnymi technikami obrazowania otwiera się cały wachlarz nowych terapii dla pacjentów, którzy w przeszłości byli uznawani za zbyt chorych na leczenie jakąkolwiek metodą." mówi dr Barry T. Katzen, założyciel i dyrektor generalny ds. medycznych w Instytucie.
„Warto przypomnieć historię zabiegów TAVR. Przewidywana długość życia pierwszych pacjentów, których leczyliśmy w ramach badań klinicznych, wynosiła 30 dni. Innymi słowy, ich śmiertelność w ciągu 30 dni sięgała niemal 100%. Oni byli pierwsi. Dziś ta technika służy pacjentom, którzy z uwagi na wysokie ryzyko leczenia chirurgicznego nie kwalifikują się do operacji.”

By przeprowadzić zabieg przezcewnikowej wymiany zastawki aortalnej, lekarze muszą dojść do konsensusu, że jest to w danym przypadku najlepszy sposób terapii. W Instytucie co tydzień odbywają się zebrania zespołów przeprowadzających tego rodzaju zabiegi. Wszyscy specjaliści spotykają się w jednym pokoju, aby dysponując pełnią danych klinicznych oraz pochodzących z badań obrazowych, wspólnie zadecydować, czy konkretny pacjent jest odpowiednim kandydatem do zabiegu.

W spotkaniach uczestniczy szereg ekspertów różnych specjalności: kardiolodzy interwencyjni, kliniczni, specjalizujący się w strukturalnych chorobach serca albo zabiegach TAVR, kardiochirurdzy, radiolodzy interwencyjni, specjaliści od echokardiografii, pielęgniarki, a w niektórych przypadkach również pracownicy opieki społecznej.

„Lista osób różnych specjalności, które pomagają podjąć najlepszą decyzję dla pacjenta, jest bardzo długa." podsumowuje dr Marcus St. John, kardiolog i dyrektor ds. medycznych w Laboratorium Cewnikowania Cerca w Instytucie.
„To doskonała okazja, by wielu lekarzy w swoim gronie rozważyło, jak najlepiej rozwiązać indywidualny problem konkretnego pacjenta.”

Klinicysta, który badał pacjenta, przedstawia jego przypadek zespołowi.
„Po prezentacji danych klinicznych analizujemy obraz tomograficzny zastawki aortalnej oraz tętnic obwodowych, wyniki badania echokardiograficznego, które pozwalają ocenić stan zastawki aortalnej, oraz dane z cewnikowania serca. Następnie oceniamy, czy pacjent kwalifikuje się do zabiegu wymiany zastawki i jakie podejście będzie najlepsze w danym przypadku." opowiada dr St. John.

Dyskusja podczas zebrań TAVR opiera się w znacznym stopniu na analizie wysokiej jakości obrazów diagnostycznych. Gigantyczny postęp technologiczny znacznie przyspieszył rozwój minimalnie inwazyjnych terapii. Nowe platformy, dzięki którym skomplikowane zabiegi stają się prostsze, pomagają radiologom interwencyjnym oraz pozostałym lekarzom w pracy. Tworzą środowisko, w którym łatwiejsza staje jest diagnostyka i terapia.

„W starszych wersjach aparatury do diagnostyki obrazowej, wykorzystywanych u nas i w innych placówkach, niektóre czynności musiały zostać wykonane w określonej kolejności." mówi dr Katzen.
„Było tak na przykład podczas zabiegu stentowania tętnicy szyjnej albo badania fizjologicznego wymagającego zatrzymania się i przeprowadzania niezbędnych pomiarów. W przeszłości lekarz przerywał cały zabieg, a kiedy dokonywał pomiarów, wszyscy naokoło musieli czekać.”

Zdaniem dr Katzena dzięki technologiom takim jak system Philips Azurion do terapii wspomaganej obrazowo klinicysta ma pełne spektrum informacji w zasięgu ręki i nie musi robić przerw podczas zabiegu.
„Czynności, które na ogół wymagały wyjścia z sali albo zdjęcia rękawiczek, a potem kolejnego mycia rąk, zabierały czas. Za sprawą nowych rozwiązań technologicznych lekarze podczas opieki nad pacjentem mogą bezproblemowo wykonywać różne czynności w tym samym czasie." dodaje dr Katzen.
„A to poprawia wydajność.”

Usprawnienie obiegu informacji oraz uściślenie integracji danych diagnostycznych oznacza przyspieszenie pracy w Instytucie. Wszystkie wyniki obrazowania (ultrasonografii czy tomografii komputerowej) są wprowadzane przez radiologów interwencyjnych do narzędzia Philips IntelliSpace Portal, co pozwala szybciej podejmować decyzje w sprawie leczenia.

„Na sali operacyjnej często okazuje się, że zabieg da się przeprowadzić tylko w jeden sposób. Możliwość obejrzenia danych obrazowych z ultrasonografii, tomografii czy rezonansu magnetycznego w czasie rzeczywistym jest niezwykle istotna, bo oznacza, że podczas zabiegu lekarz dysponuje pełnią informacji." twierdzi dr Constantino Peña, radiolog interwencyjny i dyrektor ds. medycznych w Zakładzie Obrazowania Naczyń Krwionośnych w Instytucie.

„Różnorodność metod obrazowania oraz integracja wyników na pojedynczej platformie, w bazie takiej jak Philips IntelliSpace Portal, pozwala na ich swobodne przetwarzanie i wykorzystywanie, żeby zwiększyć skuteczność zabiegu." kontynuuje dr Peña.

Ostatecznie najwięcej zyskuje pacjent, bo skraca się jego czas hospitalizacji. Zabieg przezcewnikowej wymiany zastawki aortalnej jest obarczony pewnym ryzykiem, ale zapewnia skuteczne leczenie ludziom, którzy kilka lat temu byli tej opcji pozbawieni. W niektórych przypadkach dodatkową zaletę stanowi szybsza rekonwalescencja.
„Przed wprowadzeniem tego typu zabiegów pobyt w szpitalu liczono w tygodniach. Teraz pacjent jest wypisywany do domu po 24, 48 lub 72 godzinach." opowiada dr Katzen. W jego głosie brzmi entuzjazm.

„Przyjrzyjmy się przypadkom klinicznym. Przykładowo, pacjent z tętniakiem aorty brzusznej przechodził dawnej rozległą operację z szerokim otwaciem jamy brzusznej, następnie spędzał 2–4 dni na oddziale intensywnej terapii, 7 dni w szpitalu a rekonwalescencja trwała do 30–60 dni. Obecnie taki pacjent może iść do domu po 48 godzinach, wrócić do normalnego trybu życia w ciągu dwóch do trzech tygodni, a długoterminowych niekorzystnych następstw operacji jest dużo mniej. To rewolucyjne zmiany. Wreszcie osoba po zawale serca może zostać w szczególnych przypadkach wypisana ze szpitala następnego dnia.”