Zmniejszanie liczby alarmów 

Podejście zespołowe do redukcji skutków alarmów niewymagających interwencji na

oddziale intensywnej terapii pacjentów dorosłych

Autorzy: Justin Yeh, BA; Ruth Wilson, MHS, RNC-NIC, NE-BC; Lufei Young, PhD, APRN; Lisa Pahl, MSN, RN; Steven Whitney, MSN, RN, CCRN; Kevin C. Dellsperger, MD, PhD; Pascha E. Schafer, MD

Za Journal of Nursing Care Quality, 10 września 2019 r. (publikacja przed oddaniem do druku)

Streszczenie

Wprowadzenie: alarmy niewymagające interwencji stanowią ponad 70% wszystkich alarmów i obniżają bezpieczeństwo pacjentów. W nielicznych badaniach opisano podejścia stosowane w celu wdrożenia i utrzymania skutecznych sposobów redukcji alarmów w warunkach klinicznych.

Wstęp: w badaniu sprawdzono, czy interdyscyplinarne podejście zespołowe pozwala na praktyczne wdrożenie i utrzymanie skutecznych sposobów redukcji alarmów w warunkach klinicznych na oddziale intensywnej terapii pacjentów dorosłych. Metody: prospektywne badanie kohortowe typu „przed i po”, z powtarzanymi pomiarami w okresie odniesienia (przed interwencją) oraz po fazie I i II interwencji. Ustawienia dla najczęściej występujących, niewymagających interwencji alarmów arytmii i parametrów przyłóżkowych zostały dostosowane odpowiednio w fazie I i II.

Wyniki: liczba wszystkich alarmów zmniejszyła się o 40% w ciągu 14 dni od wdrożenia obu faz podejścia. Liczba najczęściej występujących, niewymagających interwencji alarmów parametrów zmniejszyła się o 47%, a alarmów arytmii o 46%.

Wnioski: interdyscyplinarne podejście zespołowe pozwala na praktyczne wdrożenie i utrzymanie skutecznych sposobów zarządzania alarmami na poziomie systemowym, ograniczających zjawisko „zmęczenia alarmami”.

Alarmy sygnalizowane przez systemy monitorowania parametrów życiowych informują lekarzy o zmianach stanu pacjenta¹. Alarmy te pozwalają na podjęcie odpowiednich działań klinicznych w celu zapobieżenia niekorzystnym skutkom. Ustalony próg wyzwalania tych alarmów w warunkach intensywnej opieki medycznej często przedkłada czułość nad swoistość w celu zmniejszenia liczby alarmów fałszywie ujemnych. Efektem jest sygnalizowanie dużej liczby alarmów niewymagających interwencji^2,3.

Alarmy niewymagające interwencji obejmują alarmy fałszywie dodatnie, które niedokładnie informują o stanie pacjenta, lub alarmy prawdziwie dodatnie, w których pomimo zmiany stanu fizjologicznego pacjenta żadne działanie kliniczne nie jest uzasadnione. W warunkach intensywnej terapii alarmy niewymagające interwencji stanowią ponad 70% alarmów i powodują sygnalizowanie dużej liczby alarmów^4,5. Wysoki odsetek alarmów niewymagających interwencji przyczynia się do dobrze opisanego zjawiska „zmęczenia alarmami”, kiedy to zmniejsza się wrażliwość i skłonność do reagowania personelu medycznego na alarmy z powodu ich zbyt częstego występowania⁶.

Zmęczenie alarmami jest w ostatnich latach uznawane za coraz ważniejszy problem dla bezpieczeństwa pacjentów. Alarmy niewymagające interwencji mają negatywny wpływ na bezpieczeństwo pacjentów, a ich skutki mogą mieć różną wagę — od zakłócenia opieki po wyłączenie alarmów ostatecznie prowadzące do śmierci pacjenta^7–9. Szacuje się, że nawet 28% zgonów pacjentów związanych z alarmami jest spowodowanych rozproszeniem uwagi operatorów urządzeń, w tym zmęczeniem alarmami⁶.

Śmierć pacjenta jest najpoważniejszym skutkiem nadmiernej liczby alarmów, ale nie jedynym. Dźwięki alarmów elektronicznych przyczyniają się do zaburzeń snu u pacjentów, co może mieć wpływ na proces leczenia i powrót do zdrowia10. Częste alarmy odbijają się również negatywnie na personelu medycznym. Ankietowane pielęgniarki z oddziałów intensywnej terapii stwierdziły, że hałas emitowany przez alarmy wpływa na wyniki ich pracy i zdrowie.

W efekcie 56% pielęgniarek przyznało się, że ignoruje alarmy, a 49% że zmniejsza ich głośność tak, aby były niesłyszalne^11,12. Takie reakcje, wraz z opóźnionym czasem reakcji, mogą wywoływać negatywne skutki u pacjentów¹³. Ze względu na nagłośnienie niektórych przypadków w mediach i obecność danych wskazujących na jego rozpowszechnienie, problem zmęczenia alarmami ma znaczenie ogólnokrajowe: Komisja Wspólna (Joint Commission) pierwotnie uznała zarządzanie alarmami za Narodowy Cel Bezpieczeństwa Pacjentów 2014 z dodatkową aktualizacją w 2017 roku w celu poprawy bezpieczeństwa alarmów¹⁴.

Przeczytaj cały artykuł tutaj: Team-Based Intervention to Reduce the Impact of Nonactionable Alarms in an Adult Intensive Care Unit (Podejście zespołowe do redukcji skutków alarmów niewymagających interwencji na oddziale intensywnej terapii pacjentów dorosłych)